Αφετηρία του αναπτύγματος της έκθεσης αποτέλεσε η σύντομη αναδρομή στις αρχαιολογικές έρευνες που ξεκίνησαν στη Σίφνο στα τέλη του 19ου αιώνα από τον πρωτοπόρο αρχαιολόγο Χρήστο Τσούντα. Οι παράμετροι και τα κύρια παραδοτέα του ερευνητικού προγράμματος “Siphnos and beyond”, συνέθεσαν την επόμενη ενότητα, εισάγοντας τον επισκέπτη στους βασικούς άξονες του αφηγήματος, οι οποίοι αναπτύχθηκαν σε δύο κατευθύνσεις. Αφενός στην ενδιαφέρουσα περίπτωση της μυκηναϊκής ακρόπολης στης Μπαρώνας το Φρούδι και αφετέρου, στο σύστημα κατοίκησης και εκμετάλλευσης της σιφναϊκής υπαίθρου με την ίδρυση πολυάριθμων πύργων κατά τους αρχαίους χρόνους. Η καταγραφή στοιχείων διαχρονίας που συνδέουν την αρχαιότητα με τη δραστηριότητα κατά τους βυζαντινούς αλλά και τους νεότερους χρόνους παρουσιάστηκε στην τελική ενότητα της έκθεσης και παράλληλα, σκιαγραφήθηκε με την παρουσίαση του πύργου στ’ Αργυρού το Πετάλι και του Μαύρου χωριού. Στόχος του σχεδιασμού της έκθεσης ήταν η γνωριμία του επισκέπτη με το ερευνητικό πρόγραμμα, η νοερή μετάβασή του στη σιφνιακή ύπαιθρο και η επαφή του με τα στοιχεία που συμπλέκουν διαχρονικά τη χρήση της. Η υλοποίησή του σχεδιασμού βασίστηκε τόσο στη μορφολογική διαχείριση του χώρου του Παλιού Σχολείου στο Κάστρο, όσο και στην εφαρμογή μουσειογραφικών και γραφιστικών προτάσεων που παρότρυναν το κοινό να ακολουθήσει τη χάραξη της χρονικής αλληλουχίας και παράλληλα, να εξερευνήσει το εκθεσιακό υλικό, το οποίο συμπεριελάμβανε κείμενα, αρχειακά τεκμήρια, φωτογραφίες, σχέδια και βιντεοπροβολές.